Pokemon Go

Pokemon Go birkaç hafta içinde teknolojiyle ilgili ilgisiz herkesin adını duyduğu bir oyun oldu. Öyle ki tüm dünyada gelmiş geçmiş en popüler oyun listelerinde en tepeye yerleşti. Gazete ve televizyonlarda Pokemon Go oynarken bir yerlere çarpan ya da bir yerlerden düşen oyuncuların haberleri yer alıyor. Pokemon avlamak için işini bırakanlar hatta giriş yasağı bulunan bölgelerde Pokemon yakalamaya çalışırken vurulanlar bile oldu.

Aslında Pokemon yeni bir oyun değil. 20 yıl önce Nintendo oyun konsolu için geliştirilmiş, ardından çizgi film, oyuncak gibi birçok yan ürünü ortaya çıkmıştı. Yakaladığı başarı ile Mario’dan sonra en çok para kazandıran oyun tabanlı medya uygulaması olmuştu. Pokemon adlı hayali yaratıkları yakalayıp eğitme üzerine kurulu oyun o zamanlarda da çok konuşulmuştu. Türkiye’de de “Seni seçtim Pikaçu!” gibi replikleri hafızlara kazınmıştı.

“Seni seçtim Pikaçu!”

Orijinal oyunda ve çizgi filmde hayali bir dünyada Pokemon (Japonca “cep canavarı” ifadesinin kısaltılmış hali) adlı yaratıklar bulunuyor. Pokemon eğiticilerinin birinci görevi bütün Pokemon türlerini toplayarak (722 bilinen tür var) Pokedex adlı Pokemon koleksiyonunu tamamlamak. Diğer görevse sahip olunan Pokemonları eğiterek Pokemon liginde şampiyon olmak. Vahşi ortamda bulunan Pokemonlar, “Poke Top” fırlatılarak yakalanıyor ve Pokemon eğiticisinin tutsağı haline geliyor. Pokemon fikrinin, oyunun üreticisi Satoshi Tajiri’nin çocukluğunda popüler olan böcek koleksiyonculuğu hobisine dayandığını söylersek konsept biraz daha anlaşılır olacaktır.

Pokemon’u tekrar gündeme getirense artırılmış gerçeklik teknolojisi oldu. Bu defa konum tabanlı bir artırılmış gerçeklik oyunu olarak karşımıza çıkan Pokemon Go, hayali Pokemon dünyasını gerçek dünya ile birleştiriyor. Oyunda Pokemon eğiticisi oluyorsunuz ve yakınlarda bulunan gerçek bir mekânda beliren sanal karakterleri oraya giderek yakalamaya çalışıyorsunuz. Bunun için de orijinal oyunda olduğu gibi üzerlerine top fırlatıyorsunuz. Artırılmış gerçeklik, gerçek dünya ile sanal dünyayı bir arada kullanan bir deneyim sunuyor. Pokemon Go oyununda da, gerçek dünyadaki bir mekâna telefon ekranından baktığınızda orada olmayan sanal bir karakteri görebiliyorsunuz. Yani Pokemon Go, gerçek mekânlarda bulunan ve cep telefonu kamerasından bakıldığında görüntülenen sanal karakterleri yakalamaya dayalı tipik bir artırılmış gerçeklik uygulaması.

Pokemon Go, bu denli popüler olunca birçok tartışmanın da odağı haline geldi. Oyun özellikle gençlerde bağımlılık yapıyor. Öte yandan diğer oyunlara nazaran oyuncuların evde oturmak yerine sokaklarda hareket halinde olması olumlu bir durum olarak algılanabilir. ABD’deki Central Park’ta kaydedilen bu görüntüler durumun pek de iç açıcı olmadığını gösteriyor. Gençler hareket etse de adeta bir zombi gibi gözlerini telefonlarından ayırmıyorlar.

Artırılmış gerçeklik uzun yıllardan bu yana gündemde olan bir konu. Bilim kurgu filmlerinde sıkça karşılaştığımız hologramlar artırılmış gerçekliğe tipik bir örnek. Ancak gerçek dünyadaki sanal nesneleri görebilmek için bir ekrana bakma zorunluluğu, artırılmış gerçeklik önündeki en büyük engel. İkinci büyük problemse bu sanal nesnelerle doğal bir şekilde iletişime geçmek. Son yıllarda geliştirilen Google Glass gibi donanımlar bir ekrana ihtiyaç duyulmaksızın, bakılan yerde sanal nesneleri görebilme imkânı sunsa da henüz istenilen noktada değiller. Artırılmış gerçeklik, önümüzdeki yıllarda erişimi daha da kolaylaştıracak yazılım ve donanımların geliştirilmesiyle hayatımızın her anında yer alacak gibi görünüyor.

Pokemon Go cephesine baktığımızda oyunun bir süre daha gündemde olacağı açık. Oyunla ilgili haberler bitmek bilmiyor. Oyuncuların oyunda geçirdikleri ortalama süre Facebook’un ortalama kullanım süresini geçmiş durumda. Oyunun üreticisinin tanıttığı ve Pokemon Go Plus adını verdiği bir aparat ise telefon ekranına bakmadığınız anlarda da size ses ve titreşimle yakındaki Pokemonlara dair uyarı veriyor.

Pokemon Go Plus