Güneş’teki Enerjiyi Yeryüzünde Üretmek Mümkün mü?

Yarım Tonluk Uzay Çöpü Kosmos-482 Okyanusa Düştü!

XMM-Newton Uydusu Kozmik Devin Kalp Atışlarını Yakaladı

Satranç Mayıs 2025

Bilim Genç’e İçerik Hazırlamak İster misiniz?

WASP-127b'nin Atmosferinde Ses Hızını Aşan Rüzgârlar

Uzay Çöpü Kosmos-482’nin Dünya’ya Düşmesi Bekleniyor!

Ayna: Kim, Ne Zaman İcat Etti?

Mehmet Sığırcı

24/06/2021

Bilinen en eski ayna Anadolu topraklarında bulundu. Arkeolog James Melleart tarafından Çatalhöyük’te bulunan aynanın hikâyesi milattan önce 6. yüzyıla dayanıyor.

ThomasVogel/iStock

“Ayna ayna söyle bana, var mı benden daha güzeli bu dünyada?”. Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler masalındaki bu soruyu hepimiz hatırlarız. Geçmişten günümüze birçok masalda, hikâyede ya da filmde kendine yer bulan aynaları bugün yalnızca karşısında kıyafetlerimizi denediğimiz bir ev eşyası olarak görüyor olabiliriz. Ancak geçmişte ayna sahibi olmak toplumda bir statü göstergesi olarak kabul ediliyordu. Peki hem dekorasyon malzemesi olarak kullanılan hem de kendi görünüşümüzü algılamamızı ve başkalarından fiziksel olarak hangi yönlerden ayrıldığımızın farkına varmamızı sağlayan aynaları kim, ne zaman icat etti? Gelin şimdi bu soruların cevabını birlikte arayalım.

Nasıl Görürüz?

Bir cisimden yansıyan ya da bir ışık kaynağından çıkan ışınlar göze ulaştığında o cismi görürüz. Bir cismi hangi renkte gördüğümüz ise gözümüze gelen ışığın dalga boyuna bağlıdır. Örneğin kırmızı renkte bir araba kırmızı ışığı yansıtırken diğer dalga boylarındaki ışığı soğurur. Arabadan yansıyarak gözümüze gelen ışınlar kırmızı renkli olduğu için biz de arabayı kırmızı renkli olarak algılarız.

Duncan_Andison/iStock

Ayna Nasıl Çalışır?

Peki nasıl oluyor da cisimleri aynada birebir aynı renkte görebiliyoruz? Aynalar yüzeylerine çarpan ışığı, renklerini (dalga boylarını) değiştirmeden aynı şekilde yansıtır. Bu yüzden cisimlerin renklerini ayna üzerinde gerçekte olduğu gibi görebiliyoruz.

Ayna Türleri Nelerdir?

Aynalar düz, çukur ve tümsek olmak üzere üçe ayrılır. Evde kullandığımız aynalar düz aynalara birer örnektir. Bu aynalar üzerlerine düşen ışığı toplamaz veya dağıtmaz, cisimleri yakınlaştırmaz veya uzaklaştırmaz. Bir cisim ve o cismin aynanın arkasında oluşan görüntüsünün büyüklükleri ve aynaya uzaklıkları aynıdır. Çukur aynalarsa üzerlerine gelen ışığı toplayarak yansıtır. Bu aynalardan genellikle cismin olduğundan büyük görüntüsünün elde edilmesinde yararlanılır. Diş hekimliği aletlerinde, mikroskoplarda ve teleskoplarda çukur aynalar kullanılır. Tümsek aynalarsa üzerlerine gelen ışığı dağıtarak yansıttığı için geniş alanları gösterir. Mağazalarda ya da keskin viraj gibi yerlerde güvenlik amacıyla kullanılırlar.

Dejan_Dundjerski/iStock - PIKSEL/iStock - davelogan/iStock

Düz ayna Çukur ayna Tümsek ayna

Aynanın Hikâyesi

İnsanlar bugün olduğu gibi çok eski çağlarda da kendi görüntüleriyle ilgilendiler ve yansımalarını görebilmek için çeşitli yöntemler kullandılar. Bu amaçla kaplarda biriken suların yanı sıra durgun akarsular, göller, denizler ve parlak taşlardan yararlandılar. İnsanların gerçeğe en yakın şekilde kendi yansımalarını görebilmeleriyse aynalar sayesinde mümkün oldu.

Araştırmalar, dünyanın farklı yerlerinde farklı malzemeler kullanılarak ayna yapıldığını gösteriyor. Bilinen en eski ayna ise Anadolu topraklarında bulundu. Arkeolog James Melleart tarafından Çatalhöyük’te bulunan ayna, milattan önce 6. yüzyıla tarihlendirildi. Aynanın “volkan camı” olarak da adlandırılan ve volkanik patlamalar sonucu oluşan lavın soğumasıyla meydana gelen obsidiyenden yapıldığı belirlendi.

Ersin Altınsoy/Anadolu Images

MÖ 6. yüzyıla tarihlendirilen obsidiyen ayna, Anadolu Medeniyetleri Müzesinde sergileniyor.

Yine milattan önce Mezopotamyalıların, Çinlilerin, Romalıların, Mısırlıların ve Yunanların bakır ve bronz aynalar kullandığı biliniyor.

Lanmas/Alamy

Pamukkale’deki Hierapolis antik kentinde bulunan ve MÖ 30 ila MS 330 yıllarına tarihlendirilen bronz aynalar

17. yüzyıla kadar kolayca şekil verilip cilalanabilmeleri, böylece pürüzsüz hâle getirilebilmeleri ve dayanıklı olmaları sebebiyle çoğunlukla metal levhalardan yapılan aynalar, daha sonra yerini bir yüzü çok ince metal katmanıyla kaplanmış cam levhalara bıraktı.

Günümüzde kullanılan aynaların geliştirilmesindeki en büyük pay ise Venedik Cumhuriyeti’nin. Venedikliler bir yandan cam üretim tekniğini mükemmel biçimde uygularken bir yandan da kalay ve cıvayı karıştırarak sırlama tekniğini geliştirdiler. Bu teknikte ince bir kalay yaprak düz bir şekilde yayılıyor ve üstü cıva ile kaplanıyordu. Cıvanın fazlası sıkıştırılarak alındıktan sonra üstüne bir kâğıt ve onun da üstüne bir cam levha konuyordu. Aradaki kâğıdın yavaşça çekilip alınması sırasında kalay ve cıva bir amalgam (cıvanın metallerle yaptığı alaşım) oluşturarak camın alt yüzeyini kaplıyordu. Son olarak da camın arkasına sırı koruyacak bir kaplama geçiriliyordu.

DeepGreen/iStock

Murano Adası’ndaki bir cam imalathanesi

Ellerindeki formülü mümkün olduğunca korumaya çalışan Venedikliler cam ve ayna fabrikalarını Murano Adası’na kurdular ve adaya ayna ustalarından başka kimsenin girmesine izin vermediler. Bu sayede ayna üretimi konusunda büyük bir ün sahibi oldular ve zenginleştiler. Öyle ki o dönemde Venedik aynaları, Rafael gibi ünlü Rönesans ressamlarının tablolarından bile daha değerli bulunuyordu.

Fransızlar, Venedikli ayna ustalarını -Venedik Cumhuriyeti’nin her türlü engelleme çabalarına karşın- kendi ülkelerine getirmeye çalıştılar. Bunun için soyluluk ünvanı dâhil çeşitli vaatlerde bulundular ve başarılı da oldular. Birçok ayna ustası Venedik’ten Fransa’ya göç etti. Fransızlar da ayna üretme sırrını bir süre saklamaya çalıştılarsa da başarılı olamadılar. İlerleyen zamanlarda Avrupa’nın diğer bölgelerinde de aynalar yapılmaya başlandı.

Cıvanın sağlığa zararlı olması bir süre sonra ayna üreticilerini farklı yöntemler bulmaya itti. 1835’te Alman kimyacı Justus von Liebig, camın üzerini ince bir metalik gümüş tabakası ile kaplama yöntemini geliştirdi.

ullstein bild Dtl./Getty Images

Alman kimyacı Justus von Liebig çalışma odasında.

Günümüzdeki aynalarsa daha çok gümüş veya alüminyumun vakum altında ısıtılıp buharlaştırılarak camın yüzeyinin kaplanmasıyla yapılıyor. Aynanın çizilmemesi için de camdaki gümüşün üzeri önce bakır sonra koruyucu boyayla kaplanıyor.